Μετά τον «άγιο» Βησσαρίωνα, μας ετοιμάζουν τον «όσιο» Παΐσιο

«Μετά τον «άγιο» Βησσαρίωνα, λοιπόν,
μας ετοιμάζουν τον νέο «όσιο» Παΐσιο!»

Η προπαγάνδα, έχει ξεκινήσει από καιρό. Χιλιάδες τα μηνύματα (από «χριστιανο» - φασίστες;) στο Ίντερνετ, σωρό τα βιβλία (από θρησκέμπορους;) για τον γέροντα, σωρό και οι ανοησίες που περιγράφονται σε όλα αυτά, ότι τάχα είπε και έκανε όταν ζούσε ο π. Παΐσιος. Ανοησίες, με τις οποίες πάνε να αντικαταστήσουν την Αλήθεια του Ευαγγελίου (χειρότεροι από τον Νταν Μπράουν αυτοί!) και να αντικαταστήσουν όλοι αυτοί (οι προβοκάτορες στον εκκλησιαστικό χώρο;) την Ορθοδοξία με την Κακοδοξία!

Και επειδή στον Χριστιανισμό λέμε ότι «τιμή και μνήμη αγίου είναι η μίμηση του αγίου», ας δούμε τι μας καλούνε να μιμηθούμε και να θαυμάσουμε στον υπό κατασκευή αυτόν «άγιο» τον καλόγερο Παΐσιο.

Διαβάζω, λοιπόν, για να «διαφωτιστώ» σχετικά, ένα βιβλίο που το έχουν σαν «Βίβλο» οι θρησκόληπτοι, να πω; Ένα βιβλίο που και από επίσημα εκκλησιαστικά χείλη εγκωμιάζεται (όπως από τον μητροπολίτη Ναυπάκτου), ένα βιβλίο 717 σελίδων (έκδοση από το Άγιον Όρος), και έχει τίτλο: «ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ».

Άρχισα να το διαβάζω, και πολύ προβληματίστηκα σαν Ορθόδοξος Χριστιανός. Αναρωτήθηκα ποιος κοροϊδεύει τελικά ποιον, και πόσο «βλήματα» τελικά μας θεωρούν κάποιοι πώς να τους πω; Κατασκευαστές «αγίων» να τους πω; [Δεδομένου ότι στο «τσάκ» τον έχουμε (ως Ορθόδοξοι) για αγιοποίηση τον «Γέροντα» αυτόν, ο οποίος πέθανε πριν από δέκα χρόνια]. Καταγράφω λοιπόν από όσες σελίδες (λίγες σχετικά) άντεξα να διαβάσω, μερικά πράγματα που μου έκαναν εντύπωση, με τη σειρά που αυτά είναι γραμμένα στο βιβλίο. Μιλάμε για τον Παΐσιο, ή Αρσένιο, ή και Αβέρκιο (αλήθεια γιατί τόσα ονόματα;). Διαβάζω λοιπόν, ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΩ:

1. Ο π. «Παΐσιος» μικρός, (όταν ήταν νηστεία) δεν έτρωγε το νηστίσιμο φαΐ της μαμάς του όταν αυτή το είχε μαγειρέψει σε κατσαρόλα που ΑΛΛΟΤΕ είχε μαγειρέψει η μαμά του εκεί και κρέας!

2. Ο π. «Παΐσιος», (μικρός ήταν ακόμα όταν) εξασκείτο λέει, στο να διώξει το φόβο του, μπαίνοντας κρυφά τη νύχτα σε άδειο τάφο και κυκλοφορώντας ανάμεσα στα μνήματα!!!

3. Μετά, ο π. «Παΐσιος» ως ξυλουργός δεν έπαιρνε χρήματα λέει, για φέρετρα, από συμπόνια [και αυτό είναι πράγματι διδακτικό για όσους στην εκκλησία παίρνουν χρήματα είτε από μόνοι τους μεταβάλλοντας τους ναούς σε καφενεία μνημοσύνων, είτε από άλλες τέτοιες «ψυχοσωτήριες» δραστηριότητες σε συνεργασία και με τα γραφεία «τελετών»].

4. Τον π. Παΐσιο λοιπόν, τον σέβονταν λέει, σαν άνθρωπο του Θεού από μικρό και σε τέτοιο βαθμό, που μια Τουρκάλα εκεί στον τόπο του, τον έπαιρνε μαζί της κάθε πρώτη του μηνός, στο σπίτι της, για& να της πάει καλά ο μήνας! Η ιδία μάλιστα Τουρκάλα, μόλις ο «Παΐσιος» έγινε μοναχός, έπαιρνε λένε, σκόνη από τα παπούτσια του για να αλείψει (με πίστη, όπως λέει το βιβλίο) το παράλυτο χέρι της!

5. Ο π. «Παΐσιος» μικρός, (μας λέει ακόμα το βιβλίο), ασκείτο με χαρά στον πόνο, τρέχοντας ξυπόλυτος σε χωράφι με κομμένο τριφύλλι το οποίο σαν καρφιά τον τρυπούσε και τον μάτωνε!!! Εδώ, οι άγιοι πατέρες (συγγραφέας και επιμελητές) του βιβλίου, δεν μας εντυπωσίασαν, διότι τι να πουν και οι Φιλιππινέζοι που σταυρώνονται, ή οι Μωαμεθανοί που αυτομαστιγώνονται με αλυσίδες; Ότι είναι πιο «άγιοι»;

6. Και για να μη σας κουράζω: Ο π. «Παΐσιος», ως στρατιώτης στον «ανταρτοπόλεμο», σώθηκε λέει, χωρίς την παραμικρή γρατσουνιά στο κεφάλι, όταν του πέρασε ξυστά (στο κεφάλι) ένα βλήμα, το οποίο το μόνο που του έκανε ήταν να του ξυρίσει τα μαλλιά (ΕΔΩ, Ο ΚΑΛΟΣ ΚΟΥΡΕΑΑΑΑΑΑΑΑΑΣ!), και να είναι μετά το κεφάλι του λέει, χωρίς μαλλιά σε μια ζώνη με φάρδος έξι πόντους!!! Τόσο ήταν φαίνεται το φάρδος από το βλήμα, και τέτοιου διαμετρήματος (ή και μεγαλύτερου) «βλήματα» μοιάζει να θεωρούμαστε (ότι έχουμε στο μυαλό) και εμείς οι αναγνώστες!

Έχω ήδη φτάσει στην σελίδα 89 του βιβλίου (από τις 717), και λέω να μη συνεχίσω. Εσείς θα αντέχατε πιο πολύ; «Αν είστε χριστιανοί», πείτε μου: θα αντέχατε;

ΘΑ ΑΝΤΕΞΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΝ ΑΥΡΙΟ ΜΑΣ ΤΟΝ ΞΕΦΟΥΡΝΙΣΟΥΝ ΜΙΣΟΛΙΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝ, ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΟΝ ΣΕΡΒΙΡΟΥΝ ΣΑΝ «ΦΡΕΣΚΟ ΑΓΙΟ» ΓΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ «ΑΓΙΟ» ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΑ;