Δεν τους ενδιαφέρει το Ευαγγέλιο, αλλά μόνο ο γέροντας!..

ΕΛΑΒΑ ΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΟ ΜΗΝΥΜΑ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΩ:

«...Όπου τύχει να μιλάνε για κάτι το πνευματικό ή σε άμεση σχέση με τα πνευματικά ζητήματα θα πεταχτεί κάποιος και θα πει έτσι είπε ο γέροντας ή αλλιώς είπε ο γέροντας.
Όχι έτσι λέει το Ευαγγέλιο ή ο τάδε άγιος αλλά μόνο ο γέροντας.

Προφανώς αυτό συμβαίνει για δυο λόγους κατά τη γνώμη μου: Υπάρχουν αυτοί που όλη τους η θεολογική σπουδή εξαντλήθηκε στην μελέτη του βίου του γ. Παΐσιου αλλά και άλλοι με ευρύτερες γνώσεις στα θεολογικά που όμως έχουν ίδιον όφελος ή απλά μια λανθάνουσα ματαιοδοξία (να εγώ που βρέθηκα εκεί και μίλησα με τον άγιο κλπ.)

Και φυσικά υπάρχει η λαχτάρα από τον πιστό κόσμο να δει επιτέλους ένα θαύμα ή έναν ζωντανό άγιο, να πιστέψει ότι αυτά που γράφουν οι βίοι των παλιών αγίων είναι αληθινά . Για να ενισχυθεί η πίστη του είναι ψυχολογικά ευκολότερο αν υπάρξει ο άγιος αυτός ΚΑΙ στις μέρες μας.

Αυτή όμως η υπερβολική βιασύνη αυτός ο καταιγισμός βιογραφιών και διδασκαλιών του γέροντα είναι σημεία συνδεδεμένα με την σύγχρονη εποχή μας.
Αν το καλοσκεφτούμε σε όλα υπάρχει μια υπερπαραγωγή και μια αντίστοιχη υπερκατανάλωση. Ότι και να σκεφτείς υπάρχει. Το παραγγέλνεις και στο φέρνουν την ίδια ή την άλλη μέρα στο σπίτι σου. Έτσι γίνεται και στον τομέα της θρησκευτικής λογοτεχνίας σήμερα. Ο κόσμος διψάει για θαύματα και αγίους και θα τα έχει. Θαύματα , διδαχές, τόμοι επί τόμων. Αν διαβάσουμε όμως τα γεροντικά ή στον Ευεργεντινό διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν γεροντάδες (αβάδες) με δεκαετίες πνευματικών αγώνων στις ερήμους, με κακουχίες και στερήσεις απίστευτες για τα σημερινά δεδομένα, από τους οποίους ένα περιστατικό, ή ένα απόφθεγμα έμεινε ως καρπός ολόκληρης ζωής. Από πολλούς έμεινε μόνο το όνομα.

Θα μου πείτε άλλες εποχές τότε, οι δυνατότητες του σήμερα είναι πιο μεγάλες. Σίγουρα έχει βάση αυτό το επιχείρημα. Δεν μπορώ να δεχτώ όμως ότι ο γέροντας τα είπε όλα σωστά και όταν έχουμε την γνώμη του σε ένα θέμα αυτό είναι και τελείωσε.

Δεν ήθελα ποτέ να εμπλακώ σε μια συζήτηση και να προσπαθώ να μειώσω την αξία του συγκεκριμένου γέροντα. Ακριβώς γιατί πολλοί άνθρωποι βοηθήθηκαν πνευματικά από αυτόν και το να διαβάζουν κάποια πράγματα σχετικά με αυτόν ή από αυτόν (?) τους τονώνει την πίστη προς τον Χριστό. Και αυτό είναι πολύ σπουδαίο πράγμα από μόνο του. Το να φτάνουμε όμως στο άλλο άκρο και να τον παίρνουμε ως ντε φάκτο άγιο με φέρνει αντιμέτωπο προς την συνείδησή μου.

Θα καταθέσω λοιπόν δύο γεγονότα με καλή διάθεση:

Πολλοί εμφανίζουν τον π. Παΐσιο ως διορατικό και προορατικό και αυτά τα ονομάζουν θαύματα. Άρα γι αυτούς αποτελούν τεκμήρια αγιότητας. Πολύ καλός μου φίλος, μου μιλούσε για την αξία του γέροντα πώς τον είχε γνωρίσει και την εντύπωση που του είχε κάνει. Σκεφτόμουν να πάω κι εγώ μια φορά μαζί του αλλά μέχρι να βρω την κατάλληλη χρονικά στιγμή αυτός εν τω μεταξύ, επειδή ήταν και άνεργος εκείνη την περίοδο μετά το πανεπιστήμιο, μπαινόβγαινε συχνά στο Άγιο Όρος και τον ξαναείδε. Τελικά πέθανε ο π. Παΐσιος και δεν μπόρεσα να τον γνωρίσω.

Τον ρώτησα λοιπόν κάποτε αν είχαν υποπέσει στην αντίληψή του τέτοια φαινόμενα χάριτος στον γέροντα. Χαμογέλασε λοιπόν και μου είπε: E, ας μην υπερβάλλουμε κιόλας. Έχω ακούσει κι εγώ διάφορα αλλά προσωπικά δεν μου έτυχε κάτι. Τον είχα ρωτήσει μια φορά πως τα βλέπει τα πράγματα στην ζωή μου, σχετικά με την οικογένεια τα επαγγελματικά (γιατί είχε λίγο άγχος ο φίλος μου λόγω της ανεργίας), και μου είπε «Μην στεναχωριέσαι, την επόμενη φορά που θα έρθεις να με ξαναδείς και δουλειά θα έχεις και θα είσαι παντρεμένος.» Χωρίς να πολυλογώ, ο φίλος μου δεν τον ξαναείδε ποτέ από τότε τον γέροντα, γιατί άργησε να ξαναπάει και ο γέροντας στο μεταξύ είχε πεθάνει. Άργησε μάλιστα αρκετά να παντρευτεί και μάλιστα παντρεύτηκε χωρίς να έχει σταθερή δουλειά!

Ένα άλλο γεγονός ευρύτερα γνωστό είναι και το ότι ο γέροντας είχε σκάψει τον ίδιο του τον τάφο στο Άγιο Όρος για να διατηρεί τη μνήμη θανάτου. Τελικά όμως όπως είναι γνωστό πέθανε εκτός Αγίου Όρους και φυσικά δεν τάφηκε στο σημείο που είχε ο ίδιος επιλέξει .
Φανταστείτε τι διαφήμιση θα είχε γίνει αν τελικά συνέβαιναν έτσι τα πράγματα όπως ήταν η επιθυμία του απλού γέροντα και το τι θα διαβάζαμε για το προορατικό του χάρισμα.
Αυτά.

Δυστυχώς αυτοί που φορτώνουν στις πλάτες του γέροντα μεγαλύτερο φορτίο από αυτό που μπορεί να σηκώσει πραγματικά εκείνος, μακροπρόθεσμα εκείνοι κάνουν κακό στη φήμη του».